Rekenkundige ondergrens in stikstof- depositieberekeningen

Minister Van der Wal houdt vast aan rekenkundige ondergrens in stikstofdepositieberekeningen

TNO heeft onderzoek gedaan naar de mogelijkheden voor een modelmatig onderbouwde en goed uitlegbare afbakening in de berekening van stikstofdepositie van individuele emissiebronnen.

Uit een gevoeligheidsanalyse met STACKS blijkt dat de onzekerheid in de berekende depositie van een individuele bron na enkele tientallen kilometers sterk toeneemt. Dit geldt voor zowel ammoniak als voor stikstofoxiden. Ook blijkt de onzekerheid in depositieberekening ten gevolge van een enkele bron duidelijk groter te zijn dan die voor de som van meerdere bronnen.

De resultaten van deze gevoeligheidsanalyse gelden ook voor de onzekerheid in relatie tot de afstand van depositiebijdragen van een individuele bron berekend met OPS, dat wordt gebruikt in AERIUS. Tevens concluderen de onderzoekers dat de uitgevoerde onzekerheidsanalyse een onderschatting geeft van de werkelijke onzekerheid.

De bevindingen van TNO ondersteunen de argumenten voor het hanteren van een maximale rekenafstand van 25 kilometer, stelt Van der Wal. Belangrijkste argument voor het bepalen van de afbakening is dat modellen gevalideerd behoren te zijn binnen het toepassingsbereik. Dit is voor individuele bronnen gebeurd tot afstanden tot 20 kilometer. Om AERIUS aan te laten sluiten op het toepassingsbereik is de maximale rekenafstand voor individuele emissiebronnen bepaald op 25 kilometer.

Bij het beoordelen van een project geldt momenteel een rekenkundige ondergrens van 0,005 mol per hectare per jaar. Deze ondergrens is bepaald op basis van de modelcapaciteit. De berekende depositie vertoont fluctuaties die ertoe leiden dat een berekende lage depositie niet meer te onderscheiden is van nul.

TNO reikt argumenten aan om te kiezen voor een rekenkundige ondergrens voor de depositie tussen 1 en 10 mol per hectare per jaar. Een hogere ondergrens betekent echter niet dat de depositie hiermee verdwijnt, merkt Van der Wal op. Wel zou het betekenen dat veel minder projecten een vergunning in het kader van de Wet natuurbescherming nodig hebben.

Het gevolg kan zijn dat de totale depositie toeneemt ten opzichte van de situatie met de huidige rekenkundige ondergrens. Als daarmee de doelstelling uit het coalitieakkoord in gevaar komt, zijn aanvullende maatregelen nodig, aldus de minister. Dit leidt dan tot een verschuiving van projectspecifieke naar generieke maatregelen.

Op korte termijn ziet Van der Wal daarom geen ruimte voor een hogere rekenkundige ondergrens in depositieberekeningen. Daarom houdt zij vast aan de huidige rekenkundige ondergrens van 0,005 mol per hectare per jaar.

Reactie Adviesbureau Opifex

“Dat nog steeds vastgehouden wordt aan de bestaande ondergrens achten wij jammer, aangezien hierdoor nog steeds heel veel bedrijven en activiteiten een vergunning ingevolge de Wet natuurbescherming nodig hebben (die vaak maar zeer lastig of niet te verlenen blijkt) terwijl de bijdrage aan de stikstofdepositie ten opzichte van de achtergrondconcentraties maar zeer minimaal is, zeker in relatie tot de aanwezige achtergrondconcentraties.”

Bron tekst: Ministerie van LNV / Adviesbureau Opifex

Bron foto: Pixabay